Historia Hali Wystaw „Kapelusz” jest niezwykle barwna. Początki jej istnienia sięgają 1968 r., kiedy to zrealizowano wizję Jerzego Gottfrieda i Włodzimierza Feiferka o umiejscowieniu w Parku Śląskim budynku o bardzo charakterystycznej, awangardowej konstrukcji przypominającej kształtem damski kapelusz. Post-modernistyczny projekt zakładał początkowo charakter sportowy obiektu, jednak po analizie struktury budynku zadecydowano, że lepiej sprawdzi się on mając inne zastosowanie.
Hala Wystaw Kapelusz powstała w oparciu o elipsę i składają się na nią dwie części wejściowe oraz główna część zasadnicza mająca służyć wystawom. Sama konstrukcja jest, jak na tamte czasy, niezwykle innowacyjna. Dach hali jest opracowanym przez projektantów namiotem rozpiętym na tzw. koźle wsporczym będącym elementem nośnym. Wysokość Kapelusza to nawet 15 metrów, a obszar dostępny dla użytkowników to ponad 2 tys. metrów kwadratowych.
Zmiana zastosowania budynku ze sportowego na wystawowy była zdecydowanie trafionym pomysłem. Od początku istnienia Kapelusza miało tu miejsce w wiele wystaw oraz wydarzeń o charakterze konferencyjnym oraz muzycznym. Zdecydowanie kluczowe z punktu widzenia rozpoznawalności wydarzenie to Międzynarodowa Wystawa Kwiatów.
Zimą 1982 roku obiekt niemal doszczętnie spłonął, zostały tylko stalowe łuki. Odbudowa trwała cztery lata. Autorem projektów obu budynków był Jerzy Gottfried. Sama konstrukcja nowego obiektu była niemal identyczna z pierwowzorem. Zmieniono natomiast pokrycie dachu, a zamiast dawnych przeszkleń wykorzystano okna powiekowe. Zmniejszono również przeszklenia na ścianach bocznych, zmieniono oświetlenie oraz dobudowano specjalną konstrukcję na lampy i kamery. Przy wejściu dobudowano tzw. rogale – dwa pawilony na rzucie półksiężyca, które pełniały funkcje pomocnicze i sanitarne.
Budynek w 2014 r. został wyłączony z użytkowania z powodu usterki dachu hali, jednak podjęto już kroki w celu odbudowy tego miejsca i przywrócenia mu statusu kluczowego ośrodka kultury w okolicy.